WHC haalt Voorschoten '97 met 5-1 onderuit, en speelt volgende week de finale nacompetitie voor promotie naar hoofdklasse.

Voorschoten 97 heeft niet de finale van de nacompetitie gehaald. In een zonnig Wezep was de plaatselijke WHC een maatje te groot voor onze geelgroenen. Na een 3-0 achterstand bij rust gingen de harten even sneller kloppen bij de 3-1 van Miquel Boersma. Maar al te snel werd het 4-1 en uiteindelijk met een magnifieke lob zelfs 5-1 voor de thuisploeg. 

WHC uit Wezep, een ploeg met een roemrijk verleden in de noordelijke Hoofdklasse C was vandaag de tegenstander. Een ploeg die 'gezien naam en faam en ook budgettair' in de Hoofdklasse of nog hoger thuis hoort. Op een lekker gevuld sportpark Muldersingel moest trainer Nick Poot twee van zijn belangrijkste spelers missen. Thom Wijnalda en Martijn Hogenboom verblijven in het buitenland en ook vrijdag nog een extra domper door een scooterongeluk van rechtsbuiten Ronnie de Roode (sterkte vanaf hier). Ronnie was er wel bij maar op krukken en dus niet in staat om te spelen. Wilco Mackaay verdedigde weer het doel, de reguliere keeper Stephan van der Niet was wel weer terug van vakantie en begon dus op de bank. Kortom, niet de ideale omstandigheden, maar Voorschoten roeit wel vaker met de riemen die het heeft. En kan dus ook weer voor een verrassing zorgen, was de gedachte vooraf. 

Maar daar kwam weinig van terecht. Na een mooi rookgordijn door de harde kern van WHC werd er afgetrapt en binnen twee minuten kreeg WHC twee levensgrote kansen waarvan er eentje via de paal voorlangs ging. En de blauwwitte thuisploeg bleek ook sterk als verdediging te staan. Ook zat het geluk niet mee met een schot van Loyd van der Wilden, een kopbal van Mo Matouch en een lobje van Tim de Rijk, die de keeper nog net tot corner kon tikken. In de 13e minuut kwam WHC dan toch op voorsprong. Een snel lopende aanval, weer een schot op de paal en de rebound werd benut door de beste man op het veld Sander Kreijns. Direct hierna weer een kans voor WHC en een vlammend schot van Loyd van der Wilden op de vuisten van de keeper. Hierna de 2-0 van wederom Sander Kreijns met een vette buitenspellucht eraan klevend. Nou was de grensrechter wel een keer of vier vergeten te vlaggen tot dan toe, dus echt onverwacht was het uitblijven van een vlagsignaal dan ook weer niet. Wellicht was de goede man te laat ingeseind dat hij de beslissing moest nemen en niet de VAR....

Een dubbele achterstand en Voorschoten moest zich terug vechten in de wedstrijd. Dat lukte maar ten dele, WHC bleek als team te goed te staan en ondanks inzet van onze jongens en kleine kansjes was het 3-0 bij de rust door Kevin Kleijne die alert bij de tweede paal binnen tikte op aangeven van plaaggeest Sander Kreijns. Kortom een lauwe kop thee na 45 minuten. Maar wel een mooie open wedstrijd met wel meer dan 12 reële doelkansen, dus het publiek genoot met volle teugen.  En ook het biertje, visje en broodje bal waren goed verzorgd in Wezep.

Ondanks de achterstand kwam Voorschoten na de rust goed uit de startblokken. Een schot van Loyd scheerde langs de kruising en invaller Miquel Boersma maakte een paar mooie acties. Kopballen van Ronnie Verplancke en Nick Guijt verdwenen via de keeper over maar in minuut 60 wel de 3-1. Een corner bleef hangen in de zestien en uiteindelijk kon Miquel Boersma lekker uithalen en het net vinden. Er leek nog iets in te zitten voor geelgroen maar daar kwam snel een deksel op onze neus. Binnen de minuut was het Steph Koenen die voor WHC de 4-1 kon binnen schieten na weifelend verdedigen van onze defensie. Voorschoten moest wel alles of niets spelen maar kreeg WHC er gewoon niet onder. Achteraf bezien hadden we ook na minuut 61 kunnen stoppen. Wilco Mackaay redde nog wel twee keer goed op de uitvallen van WHC maar was in minuut 82 ook kansloos op een weergaloze lob van Sargoen Goureye: 5-1. De laatste minuten gingen dan ook uit als een nachtkaars en WHC kon als verdiende winnaar van het veld stappen. Voorschoten dus niet naar de finale voor promotie. Dat is jammer maar ook niet onoverkomelijk. In een seizoen waar vooral voor de winterstop het geluk en blessureleed niet mee zat werd er met Nick Poot aan het roer een mooie reeks neergezet en veel punten binnen gehaald. Met de tweede periodetitel als gevolg. De loterij die de nacompetitie is konden we vorige week nog overleven, vandaag troffen we gewoon een te sterke tegenstander. Maar de zaterdagselectie en staf kan trots zijn op dit seizoen. Een tweede elftal dat kampioen wordt en een eerste elftal dat eindigt op de derde plek op de ranglijst is gewoon een goed resultaat. 

Verslag website Voorschoten'97